Marrakesh en naar huis!

22-23 ( en 24) september

De rit van iets meer dan 200 km duurt een uurtje of drie. We komen door levendige dorpjes waar het marktdag is en we zien enorm veel wagens met paarden, ezels en muilezels. Een groot contrast met de spiksplinternieuw Porsche die ons in de buurt van Oualidia inhaalt. Eenmaal weer in Marrakesh, toch een stad van 1,6 miljoen mensen, vinden we redelijk makkelijk de weg naar de medina. Daar aangekomen houden we de Koutoubia moskee aan als richtpunt. Hier vlakbij kunnen we snel de auto kwijt en dan is het nog maar een paar honderd meter lopen naar de riad. Wel een verschil met hoe we een paar weken daarvoor aankwamen in Marrakesh en geen idee hadden waar we heen moesten. Eenmaal weer in de riad voelt het een beetje als thuiskomen en Franco (de eigenaar) begroet ons weer erg vriendelijk. We gaan snel na aankomst weer op pad om Marrakesh nog even goed te bekijken. Lunchen doen we onderweg wel. Dus we lopen, uiteraard met de kids weer op de rug, de Souk in en met de lonelyplanet bij de hand en wat geluk vinden we de ‘dyers souk'. Hier worden allerlei stoffen geverfd en in de open lucht te drogen gehangen wat mooie plaatjes oplevert. Daarna op zoek naar de Medersa Ben Youssef. We moeten richting noorden, maar het valt nog niet mee om de Medersa te vinden met die wirwar van straatjes. Na wat rondvragen en vele omwegen vinden we het dan toch eindelijk. Hieronder een korte omschrijving van de Medersa wat we van internet hebben geplukt: In dit prachtige gebouw is een theologisch college of Koranschool ondergebracht. De medersa werd in de 14de eeuw gesticht door Merinid Sultan Abu al-Hassan. In 1564 werd het gerestaureerd door de Saädieden en tot het grootste theologisch college in de Maghreb uitgebouwd. In de binnentuin krijg je prachtige decoraties te zien. Op de bovenverdieping bevinden zich 132 kamers die toebehoorden aan de studenten. Deze doen, in tegenstelling tot de rijke Andalusische decoraties elders, heel sober en kaal aan.Het is inderdaad erg mooi, en binnen zien we ook nog een foto hangen van onze eigen Willem-Alexander en Maxima die schijnbaar ook op bezoek zijn geweest. Na het bezoek lopen we de Souk weer in op zoek naar eten. Dat wil niet echt lukken en het blijft bij een paar koekjes en banaan.Vooral Tijmen heeft er zin in, hij eet 4 bananen achter elkaar op! Na een paar uur in de warmte (45 graden) rondwandelen zijn we weer terug, leggen we Mees in bed duiken we nog even lekker het zwembadje in. Tijmen is weer helemaal in zijn hum! Als het donker wordt lopen we naar het djem el fnaa plein om te eten. Hier is weer van alles aan de gang en Tijmen vindt de slangenbezweerders met de cobra's toch wel een beetje eng. We vinden een tafeltje bij een restaurant met een dakterras met mooi uitzicht op het plein. De jongens eten, weer, pizza en wij, weer, tajine. Op een gegeven moment beginnen de moskees met de oproep voor het avondgebed en Tijmen en Mees beginnen weer luidkeels mee te ‘zingen'. Gelukkig zitten er alleen toeristen op het dakterras die er hard om moeten lachen. Na het eten lopen we weer rustig over het plein terug en leggen we Mees op bed en gaan wij en Tijmen op het dakterras nog even lezen (en DS-en) en genieten we nog even van marokkaanse minttea. Heel zoet maar wel lekker!. Het was weer een lekker dagje.....

Donderdag de 23^ste breekt aan, de laatste dag in Marokko! Eigenlijk vinden we het ook wel goed, het was echt erg leuk en heel mooi maar 3 weken Marokko is ook wel genoeg. Dat gevoel dat we zo vaak hebben gehad in Latijns-Amerika (we willen nog niet naar huis, we willen emigreren!!) hebben we hier niet echt. We hoeven pas om een uur 3 uur op het vliegveld te zijn, dus tot die tijd kunnen we het er nog even van nemen. Na een rustige ontbijtje duiken we maar weer even het zwembadje in. In het zwembad valt er zelfs een heel klein beetje regen uit de lucht. Als we weer rondlopen buiten merken we goed dat het veel vochtiger is dan anders en met 45 graden wordt het er niet aangenamer op, we zweten vandaag wat af. We lopen weer wat over het plein en gaan richting een oude stadspoort die we willen bezoeken. Ondertussen op zoek naar appelsap die we gelukkig weer een keer vinden. Halverwege in de volle zon, bij 45 graden en een erg hoge luchtvochtigheid wil Ivanka liever terug naar de souk, waar veel straatjes overdekt zijn en je in de schaduw kan lopen. In de souk vinden we een leuke plek om te lunchen. Het is een klein eettentje waar we op de kleine binnenplaats kunnen eten. Ook hier is het bloedheet en zweten we wat af, maar het is wel gezellig!. Terug in de riad pakken we onze spullen, nemen we afscheid van de mensen daar en gaan dan richting vliegveld. Als we naar de auto lopen, loopt er ineens een meisje van een jaar of 8 naar Tijmen die hem vervolgens een kusje geeft. Dit keer vindt Tijmen het niet erg gelukkig..............In de auto krijgen we een teklefoontje van de moeder van Ivanka dat onze vlucht geannuleerd zou zijn. Het zal toch niet waar zijn..................toch wel! Nadat we eerst de auto overgedragen hebben aan de man van het auto verhuurbedrijfje, die ons begroet als oude vrienden en op tijd is, zien we op de luchthaven inderdaad dat de vlucht is geannuleerd ivm de staking van die K....Fransen. WAT NU? Hugo gaat in de rij staan bij de info-balie van Ryanair. Dan wordt na een tijdje duidelijk dat de eerste vlucht terug naar Weeze 5 dagen later is! We hebben echt geen zin om nog 5 dagen te moeten wachten, dus vragen we om een vlucht op zo kort mogelijke termijn naar een plek in de buurt van Nederland. Uiteindelijk boeken ze de tickets om naar een vlucht de volgende ochtend om 9 uur naar Lutton airport in Londen. In ieder geval beter dan 5 dagen wachten, vanaf Londen zien we het dan wel. Dus onverrichter zake maar weer terug naar de riad. Tijmen was wel teleurgesteld dat we niet naar huis gingen, maar met Pizza en het zwembadje in het vooruitzicht was hij snel hersteld van de teleurstelling

Gelukkig was er nog een kamer vrij in de riad, omdat een paar gasten niet konden komen ivm diezelfde staking als waar wij last van hadden. We konden nu wel het zweet van die dag in het zwembad afspoelen, Tijmen weer helemaal happy en nog een avond in Marrakech, zo erg was het uiteindelijk allemaal niet. En gelukkig vinden we op internet ook nog snel een vlucht van Lutton naar Amsterdam met easyjet. Dus we komen een dagje later terug, geen probleem!

De volgende ochtend ontbijten we om 6.30 en delen we een taxi met een paar Engelsen naar het vliegveld. Nu gaat het wel goed en met een dikke vertraging vliegen we rond een uur of 11 naar Lutton. In Lutton aangekomen zijn we aan paar uur bezig met uitchecken, eten en inchecken en vliegtuigen kijken (met Mees en Tijmen uren op een vliegveld rondhangen gaat echt prima) en wederom met vertraging vliegen we 's avonds door naar Amsterdam.

De reis zit er weer op, het was erg mooi, maar.................................... nu op naar Colombia in 2011!! (of Guatemala, Argentinië, Honduras, Nicaragua, Texeletc. etc.)

Oualidia

20-22 september

De rit van Safi naar Oualidia is mooi, een droge rotsomgeving met daartussen akkers die tot aan zee lopen. Aan het einde van de dag komen we aan in Oualidia dat een stuk hoger dan de zee ligt op een kilometer afstand. Als we de weg naar zee naar beneden rijden richting hotelletjes komen we er pas achter dat dit een soort badplaats is, met het oorspronkelijke plaatsje dus een eindje van zee af en alleen maar hotelletjes, appartementen en restaurantjes bij de zee. Het ligt wel schitterend aan een lagune die afhankelijk van het getijde vol water staat of gedeeltelijk droog is. Nadat we een hotelletje of 3 bekeken hebben (met als topper een aardig hotel dat volgens de Lonely planet 250 dh vraagt, maar ter plaatse blijkt de kamer >1200 dirham te kosten!!) vinden we aan ruime kamer bij Chez Nadia (http://www.hotel-issablanca-oualidia.com/) voor 500 dirham. Een klein hotelletje met 5 kamers en een restaurant beneden.Dat is niet goedkoop, maar volgens ons komt dat doordat Oualidia met name bezocht wordt door de wat rijkere Marokkanen uit Casablanca en Marrakesh. De B&B ligt wel direct aan de zandduinen met daarachter de zee. Hugo loopt met Tijmen wat rond in de duinen en we eten 's avond bij het hotelletje. Voor Tijmen en Mees spaghetti bolognaise en voor ons ook pasta, helaas hebben ze geen echt Marokkaans eten, terwijl de eigenaars toch echt Marokkaans zijn....

Na een goede nacht maar helaas geen warme douche ( de wateraanvoer is kapot) gaan we na het ontbijt het strand op. We lopen we over het strand richting lagune. Onderweg komen we nog veel vissersbootjes tegen en ook nog wat ‘vissershuisjes' die er echt te gammel voor woorden uit zien. Het zijn meer in elkaar geknutselde bouwvallen die niet zouden misstaan in een sloppenwijk . Het is een mooi strand en de vissers zijn druk bezig met de vis uit de netten te halen. De vis wordt dan op de boulevard verkocht. Hier rijden allemaal mannen met brommertjes die de vis naar restaurants e.d. brengen. Na de wandeling zoeken we een mooi plekkie op het strand en kunnen Tijmen en Mees zich weer lekker uitleven met het zand en de zee. Een paar vage types komen langs (met iets onduidelijks te koop) en Ivanka moet ook nog even op de foto bij een paar Marokkanen. Na 2 uur vol in de zon is het tijd om naar huis te gaan. Het is elke keer weer een uitdaging de kids zandloos in de dragers te krijgen, maar helaas lukt dat ook dit keer weer niet echt. ‘s middags leggen we Mees maar op bed en lezen wij een boekje en mag nog even Tijmen DS-en (joepie!!). Aan het einde van de dag besluiten we de weg omhoog naar Oualidia te lopen om in het dorpje een restaurantje te zoeken met tajines en om luiers te kopen. De wandeling omhoog (met erg mooi uitzicht met de ondergaande zon en de lagune) en later weer terug is leuk, maar tajines vinden we niet helaas. Uiteindelijk eten we ‘beneden' bij een klein restaurantje weer friet met kip. Het wordt weer kouder en Mees mag nog even leuk op een kinderfietsje spelen van de eigenaar. Dan in het donker terug.

's Ochtends doen we rustig aan en we rijden toch nog redelijk vroeg weg naar Marrakesh. Daar hebben we dezelfde riad, riad Alamir, gereserveerd die we bij aankomst de 1^e 2 nachten hadden. Nu voor 1 nacht (dachten we toen), want de volgende dag, donderdag 23 september vertrekken we weer naar huis!

Essaouira

18-20 september

We vertrekken vroeg voor de lange rit. Vlak na Tarfraoute komen we eerst door de Amandel vallei die wederom super mooi is. Toch maar weer stoppen voor een fotootje......Op zich wel handig zo'n auto in plaats van het openbaar vervoer, maar het is onderweg vaak zo mooi dat de verleiding wel erg groot is om (te) vaak te stoppen voor foto's. Maar goed, weer een mooie rit door de bergen richting Agadir. Maar het schiet niet echt op, die 160 km duren wel een uur of 4. Als we langs Agadir rijden zijn we blij dat we hier niet overnachten, ziet er veel te druk enmassaal uit. Zo'n 20 km na Agadir komen we door Taghazout. Oorspronkelijk stond deze surfplaats ook op onze route. Maar aangezien Hugo ook al in Mirleft gesurft had konden we dit overslaan. In Taghazout bekijken we wat surfwinkeltjes, koopt Hugo nog een Billabong short voor weinig (zou hij echt zijn?) en lunchen we. Hugo krijgt door het surfsfeertje toch een beetje de kriebels om hier nog maar even langer te blijven. Maar Ivanka vindt het teveel stinken naar vis en daarom rijden we maar door

. Nog een paar uur rijden verder komen we aan het einde van de dag aan in Essaouira. Op internet hadden we een riad (www.riadzahra.com) met zwembadje gezien en als we daar een bord van zien staan rijden we daar maar eerst heen. De kamer kost niet weinig, 600 dirham, maar is supergroot (het is de familyroom) en de riad is mooi. We zitten op 15 minuten buiten de medina en de omgeving heeft niet heel veel sfeer. We hadden het plan hier 4 dagen te blijven dus besluiten we hier 2 nachten te overnachten en morgen op zoek te gaan naar een adresje in de medina voor nog 2 nachten. Essaouira staat bekend om zijn harde wind, en daar is niets aan gelogen. Het waait enorm hard, en voor het eerst voelt het zelfs een beetje koud aan in de schaduw. Na wat gezwommen te hebben gaan we bij een strandtentje vlakbij eten. Geen tajines te krijgen, dus eten we allemaal pizza. En je merkt dat het hier toeristisch is, want we kunnen zelfs bier krijgen. Op zich een lekker relaxed strandtentje, maar door de sfeer en de muziek had het net zo goed Europa kunnen zijn en dat vinden we toch wel jammer. Terug in de riad gaan de kids slapen en drinken wij nog wat. Ook hier komen we tot de conclusie dat deze riad niet helemaal ons ding is. Klinkt misschien raar, maar het voelt gewoon wat te luxe aan. Dat is ook te zien aan de andere (wat oudere Engelse) gasten die wat te net gekleed aan het diner zitten. We zitten toch liever in meer budget hotelletjes met een relaxter sfeertje.

De volgende dag lopen we, met Tijmen en Mees op de rug, want Tijmen wil uiteraard niet lopen, naar de medina. Na een uurtje of 2 rondlopen worden we wat positiever over Essaouira, voelt toch wel echt Marokkaans aan en zeker in de hoofdstraat is het erg levendig en kleurrijk. Verder reserveren we een kamer bij d' Ali Baba in de hoofdstraat voor 250 dirham, we lopen door wat vage achterafstraatjes in de mellah (joodse buurt) en lunchen wat. Als we weer terug zijn duiken we maar weer even het zwembad, mar het weer wordt slechter en we hebben zelfs veel regen.S'avondseten we ( bij gebrek aan tajines in de andere dichtbijzinde restaurantjes) in hetzelfde strandtentje.

's Ochtends na het ontbijt maken we nu het nog kan nog even gebruik van het zwembad en rijden we naar de medina. In de auto hebben we het er al over of we hier eigenlijk nog wel 2 dagen willen blijven. Als we weer door de medina, over de stadsmuren en door de haven wandelen komen we tot de conclusie dat we doorgaan. Echt veel te veel toeristen en toeristenwinkels hier en we hebben het eigenlijk wel gezien. We nemen nog een lunch op de hand ( sandwich shawarma ( mmm lekker!) en voor de kids een sandwich kaas, banaan en jokidrink!) Het is niet dat het niet leuk was, maar 4 nachten is echt teveel. Dus rijden we in een uurtje of drie via Safi naar Oualidia.

Tafraoute

16-18 september

De rit, ja het wordt saai, door het anti-atlas gebergte naar Tafraoute is wederom erg mooi. En rondom Tafraoute is misschien wel het mooiste gedeelte, heel bijzondere rotsformaties. Onderweg doen we nog een poging tot picknicken op de grond. Maar dat is niet echt een succes met alle mieren en Tijmen die zit te piepen. Na aankomst in de middag in het hotelgaat Mees even slapen en genieten wij op het dakterras van het hotel van het uitzicht en Tijmen van de DS.We hebben een kamer gevonden in www.HotelSalama.com voor 314 dirham. Het hotel ligt midden in het centrum van het plaatsje, is mooi en schoon, maar echt een midrange hotel en dus ook een beetje onpersoonlijk. Na Mees zijn slaapje lopen we door het leuke plaatsje en komen we ook nog op de kermis. Hugo gaat met Tijmen nog in de botsauto's. De botsauto's vallen bij wijze van spreken half uit elkaar maar het is erg leuk zo tussen de lokale jeugd en met keiharde Arabische muziek op de achtergrond. De kermis bestaat uit: 1 botsauto's, 2 reuzenrad ( die we niet hebben zien draaien), draaimolen en een een schiettentje. Ook wordt er popkorn verkocht. De jongen van de kermis verteld nog dat ze rondtrekken in Marokko, maar dat de marokanen niet veel geld hebben en het moeilijk is aan werk te komen. 'S Avonds eten we voor de verandering in het hotel een tajine en Tijmen en Mees spaghetti bolognaise. Als Mees op bed ligt kletsen we nog even gezellig met Italianen, die we in Mirleft ook al hadden ontmoet in het hotel.

De volgende ochtend na het ontbijt rijden we naar Ait Mansour. Dit schijnt een hele mooie gorge in de bergen te zijn. De rit er naar toe is ook al erg mooi. Onderweg komen we door kleine bergdorpjes waar alle berber vrouwen dezelfde klederdracht hebben. Ait mansour ligt echt schitterend ingeklemd tussen de bergwanden, aan een riviertje met zeer veel palmbomen, een klein paradijsje. Na wat rondgelopen te hebben rijden we door en de omgeving wordt niet minder mooi als we door berberdorpjes en de Afella-Ighir oase komen. Bij de oase stappen we even uit. Hetis hier zo prachtig! En zelfs Tijmen vind het leuk om even te lopen! Jippie, totdat hij valt en natuurlijk weer gedragen wil worden. Die stomme tefa's ook! (klitenband bleef niet meer plakken en dus zaten de schoenen de hele tijd los!) Daarna maar weer de auto in. Op een gegeven moment komen we bij een T-splitsing waar we volgens de kaart en de Lonely-planet links zouden moeten voor de kortste route terug naar Tafraoute. Een stel Italianen die we hadden gesproken zeiden dat ze naar rechts waren gegaan voor de weg terug. Die route is alleen 3 keer zo lang. Wij eigenwijs en toch links. Op een gegeven moment moeten we van de verharde weg af en een piste (onverharde weg) op. Dit blijkt na een km of 2 toch niet zo'n goed idee met het autootje en we rijden maar weer terug. Dus uiteindelijk toch maar de lange route van de Italianen aangehouden. Overigens geen straf want ook deze route is weer schitterend. Heel bijzonder zijn de nomaden tenten die we een paar keer onderweg zien die echt in de middle of nowhere staan. Onbegrijpelijk dat dit deel van Marokko een van de minst bezochte regio's is, want het is zonder meer een van de mooiste delen. ‘S middags lopen we nog wat door Tafraoute en door de souk. Als we het hotel uitkomen staat er weer een mannetje op ons te wachten. Deze achtervolgt ons al een paar dagen en wil maar dat we in zijn winkel komen kijken!, heel irritant! Ivanka is er echt klaar mee en zegt dat hij ons met rust moet laten en dat we zo zeker niet naar zijn shop komen! Hij snapt er helemaal niets van........We eten op een ander terrasje. Vanavond brochetta kip met friet en brood en onderweg naar huis ene toetje!

Na 2 nachten is het weer tijd om te vertrekken. Nu gaan we weer op pad naar Essaouira aan de kust. Een flinke rit, eerst zo'n 160km, veelal door de bergen, naar Agadir en dan nog 170 km naar Essaouira. Maar eerst Appelsap inslaan want dat hebben we eindelijk gevonden voor de jongens en ze drinken het gretig op!

Relaxed Mirleft

12-16 september

We rijden door de Sous Vallei eerst richting Agadir, vlak voor Agadir buigen we dan af naar het zuiden richting Tiznit, waarna we vanaf Aglou Plage langs de kust naar Mirleft rijden. Hoe dichter we bij Agadir komen hoe minder mooi eigenlijk de omgeving. We waren gewend om door lege, maar mooie, vlaktes/bergen met af en toe een dorpje te komen, maar hier wordt het steeds drukker (we houden volgens mij gewoon niet zo van ontwikkeling en drukte....), wel wat groener maar zeker niet mooier. Dat veranderd gelukkig weer als we richting Tiznit rijden en de kustweg naar Mirleft is weer erg mooi. In de lonelyplanet hebben we 2 adresjes gevonden die wel goed klinken. Als we in Mirleft aankomen gaan we eerst daarnaar op zoek. Na wat navraag vinden we de niet-geasfalteerde hoofdstraat waaraan beide hotels liggen. Hoofdstraat klinkt indrukwekkender dat het is. Deze straat is een zandweg met daaraan gelegen wat kleine winketjes, restaurantjes en de 2 hotels. Bij het eerste hotel hebben ze nog wel plek, maar ze hebben alleen redelijk krappe 2-persoonskamers, waarin wij met z'n vieren niet echt inpassen. Het hotel was wel superleuk, van buiten wit (net als alle andere gebouwen en Mirleft), maar van binnen enorm kleurijk, blauw, groen, roze etc met leuke terrasjes en een balkon met uitzicht op de straat. Dan lopen we even naar het begin van de straat (de hele hoofdstraat is misschien 200m) waar het andere hotel, www.hotelAbertih.com, staat. Daar vinden we een hele leuke, sfeervolle, basic kamer met 3 bedden voor 300 dirham met ontbijt. De eigenaars zijn Frans/markokkaans, we kunnen hier zelfs een biertje drinken! Ook dit hotel is van binnen enorm kleurrijk en echt superleuk. Beneden een barretje met wat banken om wat te relaxen. Tijmen vindt in Luna,de dochter van de eigenaars, al snel een speelkameraadje en samen klimmen en rennen ze over de banken. Het voelt erg goed hier in Mirleft!! 's Middags gaan we naar een strandje bij het dorp en de kids vermaken zich goed in de zee. Dit is voor Mees eigenlijk de eerste keer dat hij in de zee is en hij vindt het geweldig. 's Avonds eten we in de straat bij een restaurantje waar we alleen pizza kunnen krijgen omdat we wat vroeg zijn. Maar die smaakt prima en we zitten aan de straat waar we allerlei kleurrijke figuren zien passeren, er hangt hier echt een relaxed sfeertje.Mees kijkt zijnogen uit. Heel schatig! Wel wat toeristen, maar meer van het backpacker type en er wonen hier ook wat Europeanen, maar dat zijn dan ook een beetje vage types en surfers.

De volgende ochtend rijden we naar een strand op 20 km rijden. Het is een strand met hele mooie rotsen ( foto's dus) maar als we aankomen regent (!) het en besluiten we naar een nationaal park, NP Sous Massa, ten zuiden van Agadir te gaan. Na een uur rijden en wat zoeken vinden we de ingang. Er zijn verder geen toeristen en ook geen parkmedewerkers. Maar een gids ziet ons en vraagt of we het park willen bezoeken. We spreken eerst af om een wandeling van een km of 6 te maken. Het is een leuke, en zweterige, wandeling waar we wat vogels zien maar verder niet zo veel. De gids draagt zelfs Mees nog even op zijn rug en heeft er wel plezier in dat er kinderen mee zijn. Als we terugkomen bij de auto spreken we met de gids af dat we met zijn 4x4 verder het park ingaan. We rijden een tijdje en we zien mooie zandduinen (lekker met de 4x4 doorheen knallen), vissersdorpjes, Bald Ibissen ( zeldzaam!)en ook nog een Oryx (een soort gazelle). Die Ibissen zijn wel redelijk bijzonder, er zijn er nog maar 500 op de hele wereld, waarvan de helft van de populatie in dit natuurgebied zit. Mooi park en een leuke gids. We zijn 's avonds om een uur of 7 terug en eten tajine en couscous in het hotelletje. Heel romantisch met kaarslicht!

Dedag ernagaan we weer naar het strand op 20 km rijden, en nu is het mooi weer. Het strand heet Legzira Pplage en staat bekend om zijn mooie rotsformaties. Tijmen en Mees hebben weer lol in het water en rond de middag ( en ca 50 foto's verder) gaan we weer terug naar Mirleft. 'S middags gaan Tijmen en Ivanka relaxen, Mees slapen en gaat Hugo met privé leraar (http://www.mirleftride.com/) golfsurfen. Dat was alweer 6 jaar geleden voor het laatst in Ecuador, maar na wat opstartproblemen gaat het eigenlijk best goed. Ook hier superrelaxed, op een strand van een paar honderd meter misschien 10 andere mensen. Na het surfen drinken we nog wat in ons hotelbarretje en 's avonds eten we weer tajine in het hotel. Ook Tijmen en Mees eten weer goed, alweer kip met friet! en Ivanka probeert voor de verandering eenseen keer de couscous..In eerste instantie zouden we hier 2 nachten blijven, maar het bevalt hier zo goed dat besluiten er nog 2 aan vast te plakken. We moeten dan wel verhuizen naar een andere kamer, maar die is net zo mooi. Mirleft is echt zo leuk. Er valt niet veel te doen behalve een beetje strand en wat rondlopen, maar alles is zo rustig en relaxed dat we helemaal tot rust komen :-) Niemand trekt je hier in winkel in, sterker nog als je wat wil kopen is er vaak niemand of moet je ze wakker maken! We komen vaak dezelfde mensen tegen en die geven ons nu al een hand als we ze tegenkomen. We krijgen echt het gevoel dat we hier thuishoren. We komen hier nog wel een terug, dit is ook wel een lekker plekje om een keer in het voorjaar een weekje naar toe te gaan.

De volgende dag weer hetzelfde ritme van rustig opstaan, ontbijten en nu wandelen we naar het strand, waar het mistig is. S Middags hangen we wat in en om het hotel, Tijmen, Mees en Luna vermaken zich ook prima, we drinken een biertje en 's avonds eten we weer tajine in het hotel. Inmiddels is er ook een nieuwe franse familie gearriveerd met 2 kleine kindjes van ongeveer dezelfde leeftij. Weer nieuwe speelkameraadjes dus voor Tijmen en Mees.

Na de laatste nacht in Mirleft nemen we, met een klein beetje pijn in ons hart, afscheid van Mirleft en rijden we naar Taftraoute in het anti-atlas gebergte.

Taroudannt

11-12 september

Het eerste leuke wat we tegen komen onderweg is een oud Amerikaans benzinestation wat je in de jaren '50 tegen zou komen langs route 66, net vlakbij Ouarzazate in Marokko. Heel apart gezicht. Gelet op de filmstudios in Ouarzazate zal dit er wel neergezet zijn voor een of andere film denken we..........Verder is heteen mooi rit door verlaten bergen met af en toe een groep schapen of geiten met bijbeorende herder. We stoppen nog even in Taliouine (met een mooie Glaoui Kasbah), hier kopen we wat banaantjes, brood, smeerkaas en drinken. Als we buiten lopen zien we bij een bank een thermometer staan die 44 graden aangeeft. Best warm, alleen voel je dat hier over het algemeen door de droogte niet zo heel erg. Verder de afgehakte geitenkoppen, ingewanden en koeienkoppen bewonderd en we rijden weer verder. Iets buiten het plaatsje zetten we de auto stil onder een boom om te picknicken. Tijmen wil de auto weer niet uit (ds-en!) en dus eet hij in de auto en Mees loopt buiten even lekker rond. Na een rit van een uurtje of 3-4 (?) komen we aan in Taroudannt. Hier rijden naar een B&B iets buiten de stadsmuren die op we op internet hadden gezien. Maar de wijk waar het in ligt ziet er niet echt geweldig uit, dus besluiten we maar iets te zoeken in de medina binnen de stadsmuren. Na een tijdje door de kleine straatjes rondgereden te hebben wordt er op het raam geklopt. Een aardige, maar glad uitziende, Marokkaan vraagt in het Frans of we een slaapplek zoeken. Antwoord is dus ja, en hij heeft nog wel een plek om te slapen. We hadden nog niet iets leuks gezien dus gaan we hem maar achterna. Door kleine steegjes leidt hij ons naar een riad die er van binnen in eerste instantie heel erg mooi uitziet. Na wat onderhandelen nemen we de kamer voor 250 dirham. Na het uitladen lopen we richting centrale plein, waarbij we ondertussen nog bij een huis naar binnen gaan om een stel muzikanten en dansers te bekijken die, denken we, het einde van de ramadan vieren.Op het plein zoek we iets leuks om te gaan eten, maar dat kunnen we niet echt vinden. Als we met de lonelyplanet in de hand (moet je dus eigenlijk nooit doen!) op straat staan om wat te zoeken worden we natuurlijk aangesproken door iemand die nog wel een restaurantje weet. Deze leidt ons weer terug naar het plein en naar een dakterras. Op zich wel een aardig plekje, met goed uitzicht op het plein. Op het plein gebeurt ondertussen van alles, muziek, verkopers van allerlei dubieuze middeltjes etc. Het eten is niet echt relaxed omdat het er stikt van de katten en Mees er dan nogal bang van wordt. Bovendien blijkt bij het afrekenen het eten best duur (20 euro, zoveel hadden we nog niet betaald) voor wat kip en slappe friet en hebben we het idee dat we hier getild worden.Na het eten wordt duidelijk waarom onze eerdere begeleider zo aardig was, hij heeft een tapijten winkeltje vlak achter het restaurant, waar we natuurlijk even moeten kijken. Nou dat doen we dan maar even, 10 seconden en we zijn weer weg, wat de winkeleigenaar niet echt leuk vindt!We gaan maar weer snel terug naar het hotel om te gaan slapen, Mees lekker in zijn tentje, Ivanka, Hugo en Tijmen in 1 bed. Dan komen we er ook achter dat de riad eigenlijk best wel smerig is, superstoffig en niet schoon!, volgens ons is er gewoon al maanden niet schoongemaakt.......

De volgende ochtend besluiten we dan maar gewoon snel weg te gaan, Taroudannt is niet echt heel bijzonder en we willen gewoon weg uit de riad, ondanks de zeer aardige beheerder. Dus nadat we wat brood hebben gehaald vertrekken we snel richting Mirleft.

Ouarzazate 2

9-11 september

We hadden de auto voor 7 dagen gehuurd, maar we zijn nu al na 5 dagen terug in Ouarzazate. Dus vandaag kunnen we nog met de auto op pad. We rijden na het ontbijt naar de Fint oasis. We rijden een half uurtje door het kale landschap tot we bij de groene oasis aankomen. We laten de auto achter bij het riviertje en lopen hierdoor heen richting het dorpje. Helaas worden we begeleidt door een wel aardige maar ook wat opdringerig figuur die ons naar het restaurant leidt van zijn familie. Het is een mooi stukje lopen, maar erg heet zo vol in de zon en met die vent erbij wat minder leuk. Dat schijnen sommigen hier moeilijk te kunnen begrijpen dat je gewoon liever op eigen houtje wat rond wil lopen.

De oasis is wel erg mooi en bij het restaurant aangekomen kopen we wat water kijken wat rond en lopen weer terug. Dit keer zonder onze begeleider, want Hugo heeft aan de eigenaar van het restaurant gevraagd of hij hem duidelijk wil maken dat we alleen terug willen lopen.

Halverwege krijgen we weer een andere begeleider. Het communiceren met hem gaat alleen wat beter, hij spreekt 5 woorden Engels. Hij vertelt wel dat in deze oasis veel films op zijn genomen (Babel, Troy, en nog een paar die ik vergeten ben) en dat hij in een paar gefigureerd heeft. Eenmaal bij de auto aangekomen, begrijpen we zijn gezellige praatje, hij wil graag meerijden omhoog omdat hij geen bereik heeft hier. Dat was met z'n 2-en niet zo'n probleem geweest maar met de kids achterin doen we het toch liever niet. Terug in Ouarzazate lunchen we en willen we de Kasbah bekijken. Helaas denkt Tijmen daar anders over. En nadat er weer allerlei figuren zich bij de Kasbah zich opwerpen als ‘gids' hebben we zoiets van laat maar zitten en gaan we terug naar het hotel.‘s middags relaxen we wat op het dakterras en Tijmen is ook weer helemaal in zijn nopjes met zijn nintendo. ‘s avonds lopen we wat door het plaatsje en eindigen uiteindelijk toch weer op het terras van hotel Royal. We eten allemaal pizza dit keer, ook wel eens lekker.Ondertussen hadden we besloten te vragen of we de auto nog 12 dagen, dus voor de rest van de trip, kunnen huren. De huur was niet zo hoog en met het openbaar vervoer is het in Marokko toch wat lastig in de kleinere plaatsjes te komen, of je bent afhankelijk van de grand taxis. Probleem is wel dat we hier niet terugkomen en dat ze de auto moeten komen ophalen in Marrakesh op 23 september. Dit bleek gelukkig geen probleem, dus hadden we een huurauto voor de rest van de trip!

We nemen ‘s ochtends afscheid van het zeer aardige personeel van Hotel Azoul en vertrekken richting Taroudannt.

Agdz

8-9 september

We rijden vandaag parallel aan de weg Dades vallei - Erg Chebbi maar dan in tegengestelde richting en in de buurt van de Algerijnse grens van Erg Chebbi naar Agdz in de Draa vallei. De rit door dit deel is mooi, stukken mooier dan de rit heen. Echt supermooie uitzichten. Onderweg stoppen we nog bij een paar berberkinderen die schapen aan het hoeden zijn in de middle of nowhere. Ze vragen om bonbon, aangezien we geen snoep aan boord hebben geven we maar wat koekjes. Bij het dorpje Tazzarine gaat het niet helemaal goed, want als we gewoon de weg volgen komen we na een half uur rijden uit bij de weg van de Dades Vallei naar Erg Chebbi....Huh? Dus wij weer 45 kilometer terug naar Tazzarine. Bij navraag blijkt dat we daar een afslag hebben gemist. Niet zo gek als je nagaat dat de afslag niet aangegeven staat......We komen nog door N'kon met hele mooie Kasbahs. En na verloop van tijd rijden we door de groene Draa vallei. Nu nog een plek om te slapen zoeken in Agdz. We hadden een hotel in de lonelyplanet uitgezocht, maar als we door Agdz rijden kunnen we die niet vinden. Überhaupt zien we geen overnachtingadresjes in het plaatsje en we rijden Agdz dan ook zo weer uit. Toch maar weer omkeren en weer terugrijden. Bij het centraleplein zien we bordjes van een paar hotels die richting Palmeraie (palmenbos) wijzen. We rijden een paar kilometer die kant op over een superhobbelige onverharde weg en komen uit bij Kasbah Azul. Die ziet er nogal luxe en duur uit op het bordje maar we besluiten toch maar te vragen of ze een plekkie hebben. De franse eigenaresse geeft aan plek te hebben, maar het kost 925 dirham (85 euro). Oeps.....beetje prijzig. Nadat we zeggen dat we het dan toch maar niet doen daalt de prijs nog wel naar 825 maar ook dat vinden we echt teveel. Tijdens het naar buiten lopen besluiten we het toch maar te doen, het ziet er namelijk wel echt erg mooi uit. Zie ook http://www.kasbahazul.com/ . Uiteindelijk hebben we zo'n 5-6 uur over de rit gedaan. Met Tijmen en Mees achter in de auto gaat alles prima. Mees kan veel slapen in de auto, en af en toe wat piepen van verveling. Voor Tijmen kunnen de ritjes niet lang genoeg duren, kan hij lekker ds-en. Als we zeggen dat we weer naar een andere plek rijden vraagt hij ook telkens ‘en dat duurt lang hè?' met een smile. De kasbah is echt enorm mooi zo midden tussen het groen van de Palmeraie met mooi zwembad en een kamer of 6. Naast ons is Frans stel de enige andere gasten. Mees die gaat dan nog ff slapen en met Tijmen gaan we weer even zwemmen. Daarna lekker een biertje(dat was alweer een dag of 6 geleden)! Tijmen en Mees eten weer ontzettend goed, dit keer Pasta bolognaise. '

De volgende dag wandelen we na het ontbijt aan het zwembad naar de Draa rivier door de Palmeraie. Een erg mooi, maar ook zweterig tochtje tussen de palmbomen en kleine akkertjes door. Het is de hele tijd al heet in Marokko (35-40+ graden), maar het is nu ook vochtig wat het veel erger maakt. Daarna gaat Mees weer even pitten en duiken wij nu het nog kan nog maar eens het zwembad in. Na het uitchecken rijden we Agdz uit richting de wekelijkse souq die nu toevallig is. Het is een mooie markt, maar Ivanka vindt het wat erg heet. We kopen nog een schriftje voor Tijmen om in te tekenen en te schrijven (hij heeft ons reisverslagboekje en de lonelyplanet al vol gekrast) en gaan dan weer. We rijden via een bergpas de ca. 60 km weer terug naar Ouarzazate. Onderaan de bergpas staat de benzinemeter nog op een kwart maar als we driekwart boven zijn begint het lampje al te branden! Ivanka suggereert dan om maar naar beneden terug te keren en in Agdz te tanken. Maar Hugo denkt na de pas we vast nog wel een dorpje met pomp tegenkomen...........Niet dus, wel een dorpje geen pomp, shit! Dus nu nog 40 km op de benzinedampen naar Ouarzazate. Gelukkig is veel bergafwaarts en rijden we veel met ingetrapte koppeling en zonder gas te geven naar beneden en halen we het uiteindelijk. In Ouarzazate kijken we nog bij een paar hotels maar we belanden uiteindelijk toch weer bij ons ‘oude' hotel Azoul, dezelfde kamer voor dezelfde prijs. ‘S avonds eten we weer op het relaxte terrasje van Hotel Royal in het centrum, de kids weer pizza en wij weer tajine.