12-16 september

We rijden door de Sous Vallei eerst richting Agadir, vlak voor Agadir buigen we dan af naar het zuiden richting Tiznit, waarna we vanaf Aglou Plage langs de kust naar Mirleft rijden. Hoe dichter we bij Agadir komen hoe minder mooi eigenlijk de omgeving. We waren gewend om door lege, maar mooie, vlaktes/bergen met af en toe een dorpje te komen, maar hier wordt het steeds drukker (we houden volgens mij gewoon niet zo van ontwikkeling en drukte....), wel wat groener maar zeker niet mooier. Dat veranderd gelukkig weer als we richting Tiznit rijden en de kustweg naar Mirleft is weer erg mooi. In de lonelyplanet hebben we 2 adresjes gevonden die wel goed klinken. Als we in Mirleft aankomen gaan we eerst daarnaar op zoek. Na wat navraag vinden we de niet-geasfalteerde hoofdstraat waaraan beide hotels liggen. Hoofdstraat klinkt indrukwekkender dat het is. Deze straat is een zandweg met daaraan gelegen wat kleine winketjes, restaurantjes en de 2 hotels. Bij het eerste hotel hebben ze nog wel plek, maar ze hebben alleen redelijk krappe 2-persoonskamers, waarin wij met z'n vieren niet echt inpassen. Het hotel was wel superleuk, van buiten wit (net als alle andere gebouwen en Mirleft), maar van binnen enorm kleurijk, blauw, groen, roze etc met leuke terrasjes en een balkon met uitzicht op de straat. Dan lopen we even naar het begin van de straat (de hele hoofdstraat is misschien 200m) waar het andere hotel, www.hotelAbertih.com, staat. Daar vinden we een hele leuke, sfeervolle, basic kamer met 3 bedden voor 300 dirham met ontbijt. De eigenaars zijn Frans/markokkaans, we kunnen hier zelfs een biertje drinken! Ook dit hotel is van binnen enorm kleurrijk en echt superleuk. Beneden een barretje met wat banken om wat te relaxen. Tijmen vindt in Luna,de dochter van de eigenaars, al snel een speelkameraadje en samen klimmen en rennen ze over de banken. Het voelt erg goed hier in Mirleft!! 's Middags gaan we naar een strandje bij het dorp en de kids vermaken zich goed in de zee. Dit is voor Mees eigenlijk de eerste keer dat hij in de zee is en hij vindt het geweldig. 's Avonds eten we in de straat bij een restaurantje waar we alleen pizza kunnen krijgen omdat we wat vroeg zijn. Maar die smaakt prima en we zitten aan de straat waar we allerlei kleurrijke figuren zien passeren, er hangt hier echt een relaxed sfeertje.Mees kijkt zijnogen uit. Heel schatig! Wel wat toeristen, maar meer van het backpacker type en er wonen hier ook wat Europeanen, maar dat zijn dan ook een beetje vage types en surfers.

De volgende ochtend rijden we naar een strand op 20 km rijden. Het is een strand met hele mooie rotsen ( foto's dus) maar als we aankomen regent (!) het en besluiten we naar een nationaal park, NP Sous Massa, ten zuiden van Agadir te gaan. Na een uur rijden en wat zoeken vinden we de ingang. Er zijn verder geen toeristen en ook geen parkmedewerkers. Maar een gids ziet ons en vraagt of we het park willen bezoeken. We spreken eerst af om een wandeling van een km of 6 te maken. Het is een leuke, en zweterige, wandeling waar we wat vogels zien maar verder niet zo veel. De gids draagt zelfs Mees nog even op zijn rug en heeft er wel plezier in dat er kinderen mee zijn. Als we terugkomen bij de auto spreken we met de gids af dat we met zijn 4x4 verder het park ingaan. We rijden een tijdje en we zien mooie zandduinen (lekker met de 4x4 doorheen knallen), vissersdorpjes, Bald Ibissen ( zeldzaam!)en ook nog een Oryx (een soort gazelle). Die Ibissen zijn wel redelijk bijzonder, er zijn er nog maar 500 op de hele wereld, waarvan de helft van de populatie in dit natuurgebied zit. Mooi park en een leuke gids. We zijn 's avonds om een uur of 7 terug en eten tajine en couscous in het hotelletje. Heel romantisch met kaarslicht!

Dedag ernagaan we weer naar het strand op 20 km rijden, en nu is het mooi weer. Het strand heet Legzira Pplage en staat bekend om zijn mooie rotsformaties. Tijmen en Mees hebben weer lol in het water en rond de middag ( en ca 50 foto's verder) gaan we weer terug naar Mirleft. 'S middags gaan Tijmen en Ivanka relaxen, Mees slapen en gaat Hugo met privé leraar (http://www.mirleftride.com/) golfsurfen. Dat was alweer 6 jaar geleden voor het laatst in Ecuador, maar na wat opstartproblemen gaat het eigenlijk best goed. Ook hier superrelaxed, op een strand van een paar honderd meter misschien 10 andere mensen. Na het surfen drinken we nog wat in ons hotelbarretje en 's avonds eten we weer tajine in het hotel. Ook Tijmen en Mees eten weer goed, alweer kip met friet! en Ivanka probeert voor de verandering eenseen keer de couscous..In eerste instantie zouden we hier 2 nachten blijven, maar het bevalt hier zo goed dat besluiten er nog 2 aan vast te plakken. We moeten dan wel verhuizen naar een andere kamer, maar die is net zo mooi. Mirleft is echt zo leuk. Er valt niet veel te doen behalve een beetje strand en wat rondlopen, maar alles is zo rustig en relaxed dat we helemaal tot rust komen :-) Niemand trekt je hier in winkel in, sterker nog als je wat wil kopen is er vaak niemand of moet je ze wakker maken! We komen vaak dezelfde mensen tegen en die geven ons nu al een hand als we ze tegenkomen. We krijgen echt het gevoel dat we hier thuishoren. We komen hier nog wel een terug, dit is ook wel een lekker plekje om een keer in het voorjaar een weekje naar toe te gaan.

De volgende dag weer hetzelfde ritme van rustig opstaan, ontbijten en nu wandelen we naar het strand, waar het mistig is. S Middags hangen we wat in en om het hotel, Tijmen, Mees en Luna vermaken zich ook prima, we drinken een biertje en 's avonds eten we weer tajine in het hotel. Inmiddels is er ook een nieuwe franse familie gearriveerd met 2 kleine kindjes van ongeveer dezelfde leeftij. Weer nieuwe speelkameraadjes dus voor Tijmen en Mees.

Na de laatste nacht in Mirleft nemen we, met een klein beetje pijn in ons hart, afscheid van Mirleft en rijden we naar Taftraoute in het anti-atlas gebergte.